बुधबार, असोज २३, २०८१
अंगद सिंह

अंगद सिंह


मेलम्ची 'साइज'मा आएपछि बगरमा काठदाउरा बटुल्नेको लर्को

मेलम्ची 'साइज'मा आएपछि बगरमा काठदाउरा बटुल्नेको लर्को

पानी घटेर मेलम्ची आफ्नो साइजमा आएपछि सिपाघाटमा बाढीमा बहेर आएका काठ संकलन गर्नेको लर्को छ। स–साना बालबालिकादेखि वृद्धवृद्धासम्म जुटेका छन् यो काममा।
नेपाल समय संवाददाता | बुधबार, असार ९, २०७८
मेलम्चीका दुःखमा 'पर्यटकीय' मजाक

मेलम्चीका दुःखमा 'पर्यटकीय' मजाक

कवि केसीको कविताको लाइन नै छ, पहिरोलाई पहिरो हेरेजसरी हेर, पर्यटकले झरना हेरेजसरी नहेर। तर कवि केसीको यो कटाक्ष मेलम्ची–विपतमा पनि सान्दर्भिक बनेको छ।
नेपाल समय संवाददाता | आइतबार, असार ६, २०७८
'ज्यान र रिनबाहेक सबै बगायो मेलम्चीले'

'ज्यान र रिनबाहेक सबै बगायो मेलम्चीले'

गएको बुधबार साँझपख मेलम्चीको बाढीले डुबेको घर हेरेर टोलाइरहेका थिए मेलम्चीका रञ्जितकुमार श्रेष्ठ। रातभरको अनिदोले आँखा राता थिए। पिरले न उनी निदाउन सके, न केही खान नै। 
नेपाल समय संवाददाता | आइतबार, असार ६, २०७८
ट्याक्सी चालक बालकृष्णका दुःख, भन्छन्- म त भित्रभित्रै मरिरहेको छु

ट्याक्सी चालक बालकृष्णका दुःख, भन्छन्- म त भित्रभित्रै मरिरहेको छु

अघिल्लो शनिबार उनले पाँच दिनपछि मेडिसिटी अस्पतालसम्म एक ट्रिप पाएका थिए। मेडिसिटी आउजाउ गर्दा १ हजार रुपैयाँ कमाए। केही दिनका तरकारी किने। उनी भन्छन्, ‘नौ जनाको परिवार छ। केही छाक...
नेपाल समय संवाददाता | शनिबार, असार ५, २०७८
'नेता–मन्त्री आए, रमिता हेरेर फर्किए! हात लाग्यो शून्य'

'नेता–मन्त्री आए, रमिता हेरेर फर्किए! हात लाग्यो शून्य'

हेलिकोप्टर र चिल्ला गाडीमा गएका उनीहरुले हिलोसमेत टेकेनन्। खाली डुबानमा परेको मेलम्ची बजार हेरे र फर्किए। पीडामा परेका मेलम्चीबासीलाई कुनै राहत मिलेन। न त ढाडस नै। 
नेपाल समय संवाददाता | शुक्रबार, असार ४, २०७८
मेलम्चीकी मंगली तामाङ, जसको तीन वर्षमै उठिबास भयो

मेलम्चीकी मंगली तामाङ, जसको तीन वर्षमै उठिबास भयो

मंगलीको रात बेचैनी, छटपटीमै बित्यो। रातभर निदाउन सकिनन्। बिहानै उनी घर हेर्न फेरि गइन्। एक तला पूरै डुबिसकेको थियो। घरबाट कुनै सामान निकाल्न सकिनन्। टुलुटुलु हेर्नुको विकल्प नै थिएन।
नेपाल समय संवाददाता | बिहीबार, असार ३, २०७८
व्यासको दुःखमा बोलेन सरकार, न जनता सुरक्षित छन् न देशको माटो

व्यासको दुःखमा बोलेन सरकार, न जनता सुरक्षित छन् न देशको माटो

आवतजावतमा कठिनाइ भोग्नुपरेको पाँच दिन भइसक्दा पनि नेपाल सरकारले खुलाउन पहल नगरेको गुनासो स्थानीय जनप्रतिनिधिको। सीमाको विषय केन्द्र सरकारले हेर्न भएकाले स्थानीय तहको प्रयास पनि सफल हुन सकेको छैन। 
नेपाल समय संवाददाता | आइतबार, जेठ ३०, २०७८
भेन्टिलेटरबाटै छोरीको नामकरण, आमाले न छुन पाइन् न देख्न

भेन्टिलेटरबाटै छोरीको नामकरण, आमाले न छुन पाइन् न देख्न

वैशाखमा उनको जिन्दगी बेरंगी बन्यो। दैवले दीपाको मुटुकाे टुक्रा चुँड्यो। छोरी सुम्सुम्याउनु त परको कुरा देख्नसम्म पाइनन् उनले। कस्ती थिइन् मेरी छोरी? अहिले पतिलाई घरीघरी सोध्छिन्।
नेपाल समय संवाददाता | शनिबार, जेठ २९, २०७८
आइसोलेसन सेन्टरका सुरक्षा गार्ड जसलाई हिजोका दुःखले अझै सहयोगी बन्न सिकायो

आइसोलेसन सेन्टरका सुरक्षा गार्ड जसलाई हिजोका दुःखले अझै सहयोगी बन्न सिकायो

विदेशबाट फर्केपछि उनले दोस्रो बिहे गरे। त्यसपछि विदेश जाने सपना सधैंका लागि छाडिदिए। भन्छन्, ‘सानोतिनो काम भए पनि नेपालमै गर्ने निधो गरें।’
नेपाल समय संवाददाता | सोमबार, जेठ २४, २०७८
भोक मान्छेलाई मात्र लाग्छ र!

भोक मान्छेलाई मात्र लाग्छ र!

इन्दु भन्छिन्, ‘मानिस भोक लाग्दा रुन्छ, कराउँछ मनका कुरा व्यक्त गर्छ तर ‘सडक रक्षक’ हरू सक्दैनन्। त्यसैले यिनीहरूलाई भात खुवाउँदै आएकी छु।’
नेपाल समय संवाददाता | शुक्रबार, जेठ २१, २०७८
'रोगभन्दा निर्दयी त सरकार रहेछ'

'रोगभन्दा निर्दयी त सरकार रहेछ'

गाेपाललाई कोरोना भाइरसले ज्यान लिन्छ भन्ने डर पनि थियो। तर, काम नगरे खान नपाइने भएपछि डर हराएको छ। भन्छन्, ‘सरकार रोग आयो भन्दै काम बन्द गर्छ, अनि गरिब भोकै मरेको...
नेपाल समय संवाददाता | बिहीबार, जेठ २०, २०७८
'रोगभन्दा निर्दयी त सरकार रहेछ'

'रोगभन्दा निर्दयी त सरकार रहेछ'

गाेपाललाई कोरोना भाइरसले ज्यान लिन्छ भन्ने डर पनि थियो। तर, काम नगरे खान नपाइने भएपछि डर हराएको छ। भन्छन्, ‘सरकार रोग आयो भन्दै काम बन्द गर्छ, अनि गरिब भोकै मरेको...
नेपाल समय संवाददाता | बिहीबार, जेठ २०, २०७८
२० दिनपछि १५ सय कमाइ हुँदाको त्यो खुसी

२० दिनपछि १५ सय कमाइ हुँदाको त्यो खुसी

चिनजानेका धेरैलाई फोन गरे कामका लागि तर कसैले पनि काम छ भनेनन्। धन्न ! मैतीदेवीको फोनले भातसम्म खान पाउने बनायो।
नेपाल समय संवाददाता | मंगलबार, जेठ १८, २०७८
‘साह्रै निष्ठुरी रहेछ यो सहर, अब कहिल्यै फर्किन्नँ’ 

‘साह्रै निष्ठुरी रहेछ यो सहर, अब कहिल्यै फर्किन्नँ’ 

निषेध आदेशले उनको रोजीरोटी मात्र खोसेन, बेचैनी र छटपटी बढाएको छ। उनको निद्रा हराएको छ। महामारीअघि दिनको १५ सय देखि २ हजार रुपैयाँसम्म कमाउने गरेका उनको खल्तीमा अहिले एक रुपैयाँ...
नेपाल समय संवाददाता | शुक्रबार, जेठ १४, २०७८
संक्रमण जितेका एम्बुलेन्स चालक भन्छन्- प्राण बचाउँदाको खुसी किन्न कहाँ पाइन्छ र?

संक्रमण जितेका एम्बुलेन्स चालक भन्छन्- प्राण बचाउँदाको खुसी किन्न कहाँ पाइन्छ र?

उनी फेरि ह्याम्सबाट ट्रमा र ट्रमाबाट संक्रमित बोकेर कलंकी हुँइकिए। कलंकी नपुग्दै उनलाई फेरि फोन आयो, एम्बुलेन्स साइरनको गतिसँगै उनी पाटन अस्पताल हानिए। यतिबेला भ्याइनभ्याई छ, नेपाल एम्बुलेन्स नेपाल एम्बुलेन्स...
नेपाल समय संवाददाता | मंगलबार, जेठ ११, २०७८
यहाँ कहीँ कतै खुसी छैन

यहाँ कहीँ कतै खुसी छैन

दौडधुपले असिनपसिन भएका डा. बास्तोला राति ११ बजे पीपीई खोलेर घर जान तयार भए। उनी निस्किन लागेका मात्र के थिए, अघि आईसीयूमा सारिएका राजेन्द्रले आँखा चिम्लिएछन्। उनको मृत्यु भएपछि वार्डमा...
नेपाल समय संवाददाता | बिहीबार, जेठ ६, २०७८
महामारीमा सेना- मलामीदेखि सलामीसम्म

महामारीमा सेना- मलामीदेखि सलामीसम्म

अन्त्येष्टिमा लैजाँदा आफन्त मलामी जान पाउँदैनन्। गइहाले पनि पर बसेर ‘अछूत’ जसरी हेर्न विवश हुन्छन् सन्तान! आफन्त वियोग छँदै छ, अन्तिम संस्कारमा सहभागी हुन नपाउँदा मन भारी हुन्छ। त्यसै बेला...
नेपाल समय संवाददाता | सोमबार, जेठ ३, २०७८
‘सास माग्दामाग्दै अस्ताइजान्छन् कलकलाउँदा नौजवान’

‘सास माग्दामाग्दै अस्ताइजान्छन् कलकलाउँदा नौजवान’

बिरामीका आफन्त आँखामा टिल्पिल आँसु पार्दै आउँछन् तर मृत्युले न स्वास्थ्यकर्मीको पुकार सुन्छ, न आफन्तको चीत्कार। अस्पतालमा न बेड छ न अक्सिजन।
नेपाल समय संवाददाता | शनिबार, जेठ १, २०७८
‘आफन्त छटपटाएर मरेको हेर्नुपर्ने, कस्तो दर्दनाक अवस्था!’

‘आफन्त छटपटाएर मरेको हेर्नुपर्ने, कस्तो दर्दनाक अवस्था!’

सबैको आस र सास बेड र अक्सिजनमा छ। बेड र अक्सिजन समयमा पाइँदैन, घण्टौं कुर्नुपर्छ। कोही डिस्चार्ज होलान् र बेड–अक्सिजन पाइएला भन्ने आसले संक्रमित भुइँमै लमतन्न छन्।
नेपाल समय संवाददाता | बुधबार, वैशाख २९, २०७८
वीर अस्पतालको इमर्जेन्सीअगाडि जे देखियो ...

वीर अस्पतालको इमर्जेन्सीअगाडि जे देखियो ...

इमर्जेन्सी बाहिर मानिसहरु रोइरहेका थिए। त्यो दृष्यले उनको मनमा झन् चिसो पसेको थियो। घरी पतिको निधारमा, घरी हातमा त कहिले खुट्टामा पुग्थे उनका हात।
नेपाल समय संवाददाता | आइतबार, वैशाख २६, २०७८