आइतबार, चैत १९, २०७९

लघुकथा विद्यावारिधि डा. भट्ट !

 |  आइतबार, पुस १६, २०७४

नेपाल समय

नेपाल समय

आइतबार, पुस १६, २०७४

National life insurance
worldlink
काठमाडौं- दुर्गम जिल्ला बैतडीमा जन्मेका हुन्, पुष्कर भट्ट । नेपाली लघुकथामा विद्यावारिधि गरेका छन्, उनले । 

डोटेली लवजमा बोल्ने ४३ वर्षीय उनी आफैं लघुकथाकार हुन् । बजार उपन्यास लेखनले पिटेको छ । कथा र कविताको बजार पनि कमजोर छैन । तर, लघुकथा छाप्न प्रकाशकहरू आनाकानी गर्छन् । 
धेरैको बुझाइ हुन्छ, लघुकथा अल्छीहरूले लेख्छन् । जबकि, एक बसाइमै लेख्न र पढ्न सकिने विधा हो यो । 

प्रदेश-७ को स्थानीय लवज समातेर सामाजिक व्यंग्य कस्छन् उनी, आफ्ना लघुकथामा । भन्छन्, ‘लघुकथा साहित्यको सानो झ्याल हो, जहाँबाट बृहत दृष्य देखिनुपर्छ ।’

त्यही दृष्यमा उनका सपना जोडिएका छन् । तिनै सपनामा उनी आफूलाई भुलाइरहेका छन्, लघुकथामार्फत् । आफू बाँचेको परिवेश वरिपरि नै कथा भेट्छन्, उनी । र, ती कथा कहिलेकाहीं त मोबाइलमै लेखिभ्याउँछन् । 

सामाजिक सञ्जालको प्रयोग विश्वव्यापी बनेको एक दशक नाघ्यो । स्ट्याटसकै रूपमा लघुकथा पोस्ट गर्न यस्ता सञ्जाललाई प्रयोग गर्दै आएका छन्, भट्टले । बौद्धिक कोणबाट यस विधाका लागि केही गर्ने उनको योजना छ । 

पहिलो नेपाली लघुकथा कृति पूर्णप्रसाद ब्राम्हणको ‘झिल्का’ मानिएको छ । त्यसयता यस विधामा धेरै लेखक जोडिए । तर, यस विधाले जति उचाइ पाउनुपर्ने हो, त्यति पाउन सकेको छैन । 

भट्ट भन्छन्, ‘लघुकथा साहित्यको बाटोलाई फराकिलो पार्दैछौं ।’ हजुरबा–आमाको नाममा उनले ‘पद्यमा–रामचन्द्र लघुकथा पुरस्कार’ स्थापना गरेका छन् । 

डोटेली भाषामा लेख्न रुचाउँछन् र डोटेली साहित्यलाई विश्व बजारमा चिनाउन चाहन्छन् । 
 
प्रकाशित: Dec 31, 2017| 06:23. 00 आइतबार, पुस १६, २०७४

थप समाचार

रहरले साहित्यकार कि तीक्ष्ण लेखन?

सिर्जनाभित्र मानिस र मानिस बाहेकका विषयले स्थान पाउँलान्। तर ती विषयलाई कसरी शिल्पिवद्ध गर्ने  लेखकको क्षमतामा भर पर्ने कुरा हो।

समापन भयो बुद्ध थिएटर फेस्टिभल

१३ चैतदेखि जमलस्थित सांस्कृतिक संस्थानमा सुरु भएको महोत्सव पाँचौं दिन वीरेन्द्र हमाल निर्देशित नाटक ‘चक्षु’ देखाउँदै समापन गरिएको हो।

मौन आवाज र अभिव्यक्तिभित्रकी मृदुभाषी झमक

सामाजिक सञ्जालका भित्तामा उनका भावना बेला–बेला पोखिएका हुन्छन्। मोबाइलको किबोर्डमा पनि उनका ती दुई खुट्टाकै औंला कुदिरहेका हुन्छन्। अहो ! कस्तो विलक्षण प्रतिभा।

सपना देख्न सिकाउने 'मैले नदेखेको सपना'

गिरीको पुस्तकमा गाउँबेसीको महक छ अनि सहरको चमकधमक पनि। पुस्तकमार्फत् उनी  बारम्बार गाउँ पुग्छन् र त्यहाँको सुन्दरतासँगै रुढि, अज्ञानता अनि अशिक्षा पनि देखाउँछन्।