आइतबार, चैत १९, २०७९

कोरा-तिब्बती शरणार्थीहरूको कथा !

 |  आइतबार, पुस १६, २०७४

नेपाल समय

नेपाल समय

आइतबार, पुस १६, २०७४

National life insurance
worldlink
'तेरो निधारमै शरणार्थीको मोटो 'श' लेखिदिएको छ ।'

शिक्षकले अस्पष्ट बोल्ने एक विद्यार्थीको निधारमा लौरोले घोच्दै हप्काउछन् । उक्त विद्यार्थी आफू स्वतन्त्र भएको महशुस गर्न हजार पर्यत्न गर्छ । संघर्षपूर्ण यात्रा, जीवन शैली र विस्थापनको पीडामा छटपटिएका तिब्बती शरणार्थीहरूको दर्दनाक कथा हो । 

नेपाल भारतमा विस्थापन भएर अनागरिक झैं बाँचिरहनुको पीडा डर र एक दिन घर फर्किने आशाबीचको अन्तर द्वन्द्वको कथा बुनिएको छ । नाटकमा तिब्बतीहरू शरणार्थी हुनु अघि उनीहरूले मान्दै खाएको देविदेउताहरूको शक्तिको अन्तर कथालाई शराणर्थी तिब्बतीहरूले घरीघरी सम्झदै देश फर्किने झिनो आशा लिइरहेका छन् ।

फरक संस्कृति र समाजको बीचमा संघर्ष गरेर बाँच्न बाँध्य छन् तिब्बतीयनहरू । विषयवस्तु जति गम्भीर छ त्यति नै नाटकमा कलात्मक र इन्टरटेन्मेन्ट गराउदै शरणार्थीहरूको भौतिक र मानसिक पक्षलाई प्रस्तूत गर्न खोजिएको छ ।

तिब्बती शरणार्थी तेञ्जिङ सुण्डुको कविता केन्द्रीत कोरामा आधारित नाटक हो-कोरा । यस नाटकमा हामीले सुुण्डुको ४ वटा कवितालाई जोडेका छन् । होराइजन-क्षितिज, रिफ्युजी-शरणार्थी, दि तिब्बतियन इन मुम्बई-मुम्बईमा तिब्बती र एग्जाइल हाउस-निर्वासन घर जस्ता कविताको संयोजनबाट 'कोरा'लाई नाटकिकरण गरिएको हो । 

पृष्ठभूमिमा बजिरहने संगीतले नाटकलाई अझ हृदयस्पर्श गराउछ । उक्त मर्मस्पर्श संगीत कम्पोज गरेका छन् रुविन (कुटुम्ब) र श्रीती प्रधान । अंग्रेजीबाट नेपालीमा अनुवाद चे शंकरले गरेका छन् भने लुनिभा तुलाधरले परिकल्पना तथा निर्देशन गरेकी हुन् । शिल्पीकै आठौं व्याजका विद्यार्थी र केही अनुभवी कलाकारले कोरामा उत्कृष्ट अभिनय गरेका छन् ।

शिल्पी थियटरमा १७ गतेदेखि जेष्ठ ३१ गतेसम्म निरन्तर मञ्चन हुनेछ । 
प्रकाशित: Dec 31, 2017| 06:23. 00 आइतबार, पुस १६, २०७४
प्रतिक्रिया दिनुहोस्

थप समाचार

रहरले साहित्यकार कि तीक्ष्ण लेखन?

सिर्जनाभित्र मानिस र मानिस बाहेकका विषयले स्थान पाउँलान्। तर ती विषयलाई कसरी शिल्पिवद्ध गर्ने  लेखकको क्षमतामा भर पर्ने कुरा हो।

समापन भयो बुद्ध थिएटर फेस्टिभल

१३ चैतदेखि जमलस्थित सांस्कृतिक संस्थानमा सुरु भएको महोत्सव पाँचौं दिन वीरेन्द्र हमाल निर्देशित नाटक ‘चक्षु’ देखाउँदै समापन गरिएको हो।

मौन आवाज र अभिव्यक्तिभित्रकी मृदुभाषी झमक

सामाजिक सञ्जालका भित्तामा उनका भावना बेला–बेला पोखिएका हुन्छन्। मोबाइलको किबोर्डमा पनि उनका ती दुई खुट्टाकै औंला कुदिरहेका हुन्छन्। अहो ! कस्तो विलक्षण प्रतिभा।

सपना देख्न सिकाउने 'मैले नदेखेको सपना'

गिरीको पुस्तकमा गाउँबेसीको महक छ अनि सहरको चमकधमक पनि। पुस्तकमार्फत् उनी  बारम्बार गाउँ पुग्छन् र त्यहाँको सुन्दरतासँगै रुढि, अज्ञानता अनि अशिक्षा पनि देखाउँछन्।