सडकपेटीदेखि घरदैलोसम्म घन्किइरहेका चुनावी गीत–संगीत र नारामा नयाँ युवा अनुहार र स्वतन्त्रलाई साथ र समर्थन देखाउँदै खुलेर भोट मागिरहेका छन् कलाकार।

वर्तमान र भविष्यको आँखीझ्याललाई रंगमञ्चको पर्दामार्फत सुसूचित गराएर नाम र दाम कमाएका कलाकार, गायक–गायिकाहरू राजनीतिक पार्टीभित्र ओत लागेसँगै चुनावी मैदानमा उत्रिएका उम्मेदवारलाई भोट मागिरहेका छन्। तर कला क्षेत्रलाई पेसा, व्यवसाय बनाइरहेका आफ्नै सहकर्मी कलाकार चुनावी मैदानमा उत्रिए पनि भोटका लागि कुनै चासो दिएका छैनन्।

नेपाली राजनीतिमा सबै पार्टी नेताहरूको योगदान आमजनतालाई थाहा छ। तर चुनावी गीतमा नेतालाई नै देवत्वकरण गरी प्रशंसा र भक्तिगानका स्वरहरूले बढ्ता प्राथमिकता पाएका छन्। विकास र जनजीविकाका सवाललाई पुछारमा पारिएको छ।

घरमा भेटिएका सदस्यको हातमा हुलाकीले झैं पहेंलो खाम थमाउँछन्। राजनीतिक गफगाफ गर्दै खाम खोलेर पढिदिन अनुरोध गर्छन् र अर्को घरको ढोका ढकढक्याउन पुग्छन्।

उज्ज्वल प्रसाईंले पत्रपत्रिका पढ्न थाल्नु अघिदेखि नै खगेन्द्र संग्रौलाका लेखहरू पत्रपत्रिकामा छापिन्थे। बाबाले औंल्याउनु अघिसम्म संग्रौलाबारे उनले केही थाहा पाएका थिएनन्, पहिलोपटक बाबाकै मुखबाट संग्रौलाको प्रशंसा सुनेपछि संग्रौला उनका लागि कौतूहलको विषय बने।

तीन दर्जन बढी समालोचना तथा पुस्तकालय विज्ञान विषयमा अनुसन्धानात्मक लेखहरू लेखिसकेका थापाले साहित्यिक कृति ढिलो गरी आउनु सैद्धान्तिक र व्यावहारिक दुई पक्ष रहेको बताउँछन्। मध्यमवर्गीय परिवारबाट आएका लेखकको पहिलो प्राथमिकता परिवार र करियर हुँदा सिर्जनात्मक क्षेत्रले अगाडि बढ्न नसकेको उनको बुझाइ छ।

'तर मजस्ता धेरै काला कांग्रेसहरूले आजको दिनसम्म पनि संग्रौलालाई गुरु मान्छन्। उहाँले हामीलाई प्रश्न गर्न सिकाउनुभयो। समाजमा विभेद र असमानता छ कि बनाइएको हो भनेर सिकाउनुभयो।'

मह जोडीकै अभिनय रहेको महापुरुषमा एकल बाबुले सन्तानका लागि गरेको जिम्मेवारी र जीवनको उत्तराद्र्धमा भेटिएको प्रेमिका बचाउबीचको संघर्षपूर्ण पात्रको भूमिकामा छन्, आचार्य।

‘देवकोटालाई बचाइराख्ने पहिलो कृति थियो, दोस्रो घर,’ लोहनी भन्छन्, ‘फ्रन्टलाइन बचाइदिएको भए पनि देवकोटाको हंश अडिने ठाउँ हुन्थ्यो।’